999999999999999999

วันนี้นึกครึ้มอกครึ้มใจอยากอัพว่ะ
ถึงแม้จะไม่มีเรื่องมาเล่ามากมาย

ขึ้นม.6 มาทุกคนดูตั้งใจเรียนขึ้นเยอะเลยว่ะ
เรียนพิเสดอย่างเยอะอ่ะ
แต่ตัวกูตั้งใจจะไม่กดดันตัวเอง
ถ้าเครียดแล้วมันอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องน่ะสิ

แต่มันก็มีว่ะเรื่องกดดัน
เพราะไม่ใช่เราคนเดียวที่คาดหวัง
แต่คนรอบข้างเค้าคาดหวังกะตัวกูด้วยนี่สิ
ก็เข้าใจว่ะ ไม่ได้ว่าไร
แต่บางทีก็อยากบอก "อย่าม่ายุ่งกะกูเท๊อออออ"


เอาเถอะ
.
.
.

ทำให้ดีที่สุดก็พอแล้วว

เมื่อวานพี่มารับ โทรหามันไม่ได้
เพราะ แฟนที่เลิกไปแม่งไม่คืนมือถือ (ประมาณว่าไม่คืน)
นั่นแหละ

ตอนนั่งอยู่ในรถก็คุยกันไปเรื่อยๆ ส่วนมากก็คุยเรื่องเรียน(อีกละ)
เฮ้ย เด็ก ม.6 นี่ต้องคุยกะคนอื่นเรื่องเรียนตลอดเหรอวะ ไม่เข้าใจ
แต่ก็ดี และกูก็รุ้สึกสนิทใจถ้าพูดกับมัน
เพราะดูเหมือนมันรู้ดีว่ากูต้องการอะไรจิงๆ

...