Xtina concert

เมื่อคืนไปดูมาประทับใจมากกก
โชว์ฟูลออปชั่นมากมาย
ประทับใจสุดๆ
ใจจิงอยากลุกออกมาโชว์สเต็ปตั้งแต่ ain't no other man แล้ว
แต่รอบข้างยังนิ่งมากเลยอ่ะ
อิติ๊โชว์พลังเสียงได้ดี
แต่ชั้นสังเกตได้ว่า ตอนไหนที่อีนี่หอนไม่ถึงจะเนียนดึงไมค์ออก
แล้วก็ทำเป็น improvice เสียงพูด เสียงหะ ไป
เนียนนะอินี่

โชว์มี prop เยอะมากเลย
บัตร 1000 ก็แซ่บได้ อิอิ
ก็พอเห็นนะ แต่บัตร 7500 น่าหนุกมาก
เห็นลุกขึ้นเต้นตลอดเวลา

เพลงที่ทำให้ทุกคนลุกขึ้นเต้นก็ lady mamalard
กะ candy man เห็นฝรั่งลุกขึ้นเต้น อย่างแรงอ่ะ

ไว้มาใหม่อีกนะอีติ๊ ชั้นรักเธอ
keep rocking on!!bitch

บันทึกไดอารี่ วันที่ 23 มิถุนายน

สวัสดีคุณไดอารี่

วันนี้ฉันตื่นเกือบ 10 โมง
แต่ฉันยังคุดคู้อยู่บนเตียงใต้ผ้าห่มแสนนุ่ม
เกือบ 11 โมง ฉันลุกมาดูว่าบิทโหลดไปถึงไหนแล้ว
แล้วลงไปจัดการผักโขมอบชีสที่เหลือ

ซักเกือบเที่ยงฉันขึ้นมาบนห้อง แล้วเล่นเน็ตต่อ
จวบจนถึง เกือบๆ บ่าย 2
ก็ได้เวลาอาบน้ำ เตรียมออกจากบ้าน ไปเซนทรัลลาดพร้าว
(สังเกตว่า ฉันไม่ได้แปรงฟัน ก่อนกินข้าวเช้า)
ไปถึงนั่นก็ โทร หาน็อต ดูว่าถึงไหนแล้ว

น็อตยังมาไม่ถึง ฉันเลยไปเตร็ดเตร่ที่ B2S เห็นต๊ะอยากได้หนังสือหมดไป
หนังสือการ์ตูนวิทยาศาสตร์ เล่มหนึ่ง ฉันก็เลยไปดู
ก็เจอเล่มที่ต้องการพอดี เลยซื้อให้ 2 เล่ม
หมดไป 314 บาท จบกันพอดี
เดือนนี้ฉันยิ่งติดลบสุดชีวิต
แต่ไม่เป็นไร เผื่อน้องฉันจะรักการอ่านหนังสือขึ้นมา
แล้วหนังสือก็เป็นสิ่งที่ให้ความรู้
ใช้เงินไปกับสิ่งไร้สาระกว่านี้ยังทำได้ แค่นี้เองจะเป็นไรไป
(ถึงจะต้องกินแกลบก็ตาม)

พอดูหนังสือได้ซักพัก น็อตก็โทรมาบอกว่าถึงแล้ว เลยไปรับที่ KFC
แล้วก็ไป ชั้น 12
ไปสำนักงาน CCUSA ไปสัมพาด work and travel
เลือกงานไป 3 อันดับ
ไป waiter , XXX ,line cook
อันที่ 2 จำไม่ได้
(แอลกอฮอลได้ทำลายความจำระยะสั้น ของฉันไปแล้ว)
พอสัมพาดไป ก็ถามนู่น นี่นั่น ฉันได้ปล่อยโง่เต็มที่
แล้วสัมพาดออกมา ระดับ พาสา ฉันอยู่แค่ 2
(มันมีระดับ 2 3 4)
ฉัน(ซึ่งได้ ระดับต่ำสุด)
ต้องเลือกงานทำใหม่
ทำงานที่ไม่ต้องใช้พาสามาก ว่างั้น

กลับมาบ้านฝนก็ตกไล่มาเลย ตกหนักได้อีก ผ้าที่ตากไว้ก็โดนฝนสาด
มาถึงปากซอยก็ซื้อชานมปั่นก่อนอับดับแรก
ถ้าไม่ได้กินจะลงแดง
อ่อ ก่อนลงรถฝนมันซาๆแล้วนะ
เดินเข้าซอยตากฝน(ซาๆ)
แล้วก็พบว่าน้ำท่วมซอยบ้านฉัน ทำให้ฉันต้องลุยเดินน้ำโสโครก
อย่างไม่กลัวฮ่องกงฟุต
กลับมาฉันต้องรับเอาแอลกอฮอลราดขาเลยทีเดียว (ล้อเล่น)

กลับมาถึงห้องเล่นเน็ต ดูทีวีซักพัก
เบอร์ศรุต ก็โทรเข้ามา แต่เป็นเสียงพี่ติ๊กพูด
ชวนไปดริ๊งค์
เฮ้อ........
ฉันรู้นะว่าแอลกอฮฮล์ไม่ดีต่อสุขภาพ และสมอง
ทำให้ short-term memory ฉันแย่ลง
เอาเป็นว่าฉันก็ต้องไปตามมารยาท
แล้วก้ไม่ลืมที่จะโทรเรียกหนูนาออกมา

ไปถึงร้านยังไม่มีใครมา นอกจากคู่รักคู่หนึ่ง
แล้วฉัน เข้าไปเป็น กขค และสั่งอาหารมารับประทานทันที
เริ่มดึกคนยิ่งเยอะ
เดือน พลอย มาถึง แล้วตามด้วยนู๋นา
แล้วก็พี่ตั๊ก พี่ลม ปิดท้าย

พอดึกขึ้นหน่อยก็ทะยอยกันกลับ
ก่อนกลับ เดือน กะ พลอยไฟท์กัน
เรื่องไรไม่รุ้ เพราะฉันแทงพูลอยู่ แล้วก็ไม่อยากยุ่งเรื่องชาวบ้าน
ใครอยากได้อย่างไรก็ทำอย่างนั้น

พี่ลม พี่ตั๊ก ออกไปก่อน ตามด้วย
เดือนและพลอย จากไปโดยทิ้งเงิน 200 !!!!!!! ไว้
เหลือ ฉัน 4 คน กับบิล 3800
ชีวิตนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้วววววว

แต่ช่างมันเถอะ พี่ติ๊ก กับศรุต ก็ออกซะส่วนใหญ่ ฉันได้ออกส่วนน้อย
ขอบคุณมากนะที่ปราณีฉัน ทำให้ฉันอยู่รอดไปได้
อีกหลายวัน

ฉันกลับมากับนู๋นา โดนนั่งแทกซี่แล้วแวะส่งมันที่หอ แล้วนั่งต่อมาถึงบ้าน
แล้วฉันเกิดอารมณ์ เหงา ขึ้นมา
ฉันเลยมาเขียนไดอารี่ก่อน
ก่อนที่ ซีรีบัม ฉันจะโดน แอลกอฮอล์ ทำลายจนไม่เหลือหน่วยความจำแล้ว


เหงา
เหงา
เหงา
เหงา

Que sera sera

เมื่อมองย้อนกลับไป เมื่อ ปี 2 ปีที่แล้ว ทำให้เราเห็นว่าตัวเองเปลี่ยนแปลงไปขนาดไหน
เหมือนที่เค้าว่า พอผ่านช่วง hard time ตอนนั้นมาแล้ว
เมื่อย้อนกลับมาดู จะเห็นว่ามันเป็นเรื่อง เล็กน้อยมาก

ช่วง ม.5-6
ช่วงนั้นเป็นคนที่มองโลกแคบมาก แล้วก็จิตใจแข็งกระด้าง555
ไม่อ่อนไหวเลย
ขนาดช่วงนั้นที่ไปเข้าค่ายธรรมะ เค้าบิ้วขนาดไหน
น้ำตาซักหยดก็ไม่มี

แต่พอมาตอนนี้น่ะสิ แค่หนัง / โฆษณา / มิวสิค
อะไรที่มันซึ้งก็ทำให้ร้องไห้ได้แล้วอ่ะ
ร้องแบบมีน้ำตาไหลเลยนะ
ดูไปนั่งร้องไห้ไปในห้อง
ดู นาดะ โซ โซ ช่วงสุดท้ายอ่ะ ร้องไห้ตลอด ครึ่ง ชม เลย

เมื่อก่อน คิดเหตุผลเข้าข้างตัวเอง
ตอนนี้อาจจะเป็นอยู่บ้าง แต่ด้วยมุมมองที่กว้างขึ้น มันทำให้เรา
หยุดคิด แล้วถอยหลังออกมาดูภาพรวม แล้วเราจะเข้าใจมากขึ้น
ว่าทำไมเป็นอย่างนั้น อย่างนี้

อุ๊ยยยย ตายยย
วันนี้มาในมาดนักปราชญ์

กินเยอะที่สุด

วันนี้กินเยอะมากกกกกก
เริ่มตั้งแต่ตอนเที่ยง กินกระเพาะหมูกรอบ ไข่ดาว
พอกลับมาถึงบ้าน สาดโต๋ ก็ชวนไปกินวินเนอร์เฮ้าส์

พอมีรถ อะไรๆมันก็ง่ายดีอ่ะ แปปๆถึงละ
สั่งๆไป ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เพราะอิ่มมาแระ
กินได้นิดเดียว รุ้สึกมันไม่อร่อยเหมือนตอนแรกด้วย
ครั้งแรกที่ไปกิน อยากกลับไปกินอีก
แต่ตอนนี้ ไม่อยากละ

ตอนเย็น ป้าหน่อยชวนไปกินข้าวเย็น
วันเกิดอาต้อม
แต่ว่านัด ศรุตไว้แล้วว่าจะไปตีแบด
ก็เลยกะว่ากินเสดแล้วค่อยไป
จองคอร์ทไว้ 2 ชม 19 - 21
กลับมาถึงบ้าน 20
สรุปแล้ว เดือน พลอย นา ที่นัดกันว่าจะไปตี
ไม่ไปเลยซักคน
สงสารรุตจัง แต่ก็ดีที่ยังมีเจ๊อ้อม มาตีด้วย
คราวหน้าละกันโน๊ะ ค่อยไปตี

อ่อ
ตอนเย็น ไปกิน หัวปลาหม้อไฟ แถวบ้านอาตั้ม
อร่อยนะ ช้อบ ชอบ
แต่ทำไม อา อา ป้า ป้า เค้ามะค่อยปลื้มเลยล่ะ
แต่ ปอเปี๊ยะเผือก ขอ recommend เลยจานนี้

that's it ไปละ

Hua hin PICTURE

เดินทางไปโดยรถไฟ จากหัวลำโพง ไป หัวหิน ราคา 44 บาท




นี่ไงทะเลหัวหิน ของทริปนี้้ ส่วนใหญ่จะเห็นแต่รูปกลางคืน มีรูปกลางวันแค่รูปนี้




แล้วเราก็ไปทานอาหารริมทะเล มื้อค่ำของวันแรก





นี่รูปข้างๆ เป็นบูทที่เอาไว้ รีจิสเตอร์ กะ ส่งโปสการ์ด






พอเดินเข้างาน ก็ไปกินต่ออีก มี อาหาร 3 อย่าง กะเบียร์ 4 ป๋อง และคน สามคน


ที่นั่งของงานนี้


แล้วก็ คัมปายยยยย~~



ผู้ร่วมทริป





และนี่ รูป กอสซิป



ส่วนนี่ พี่ ติ๊ก พี่ ตั๊ก ที่เจอกันที่งานแจ๊ซ




ปล. รูปทที่ทำเป็นโลโม่ ไม่ใช่เหตุอันใด เพราะไม่ได้เอากล้องไป
เลยใช้แต่มือถือ ล้วนๆๆๆ ถ่ายตอนกลางคืนมีแต่น๊อยซ์ เลยทำเนียน โลโม่ ไป

Jazz festival 2

วันที่ 2
มี ไฮไลท์ คือ บอสซ่า บอซซัม
อยากดู alex มาที่สุดเลย
ชอบอ่ะ

ร้องเพลงในอัลบั้มหลายเพลง
แล้วก็เพลง
put your records on
in the end
แล้วก็ by the way (มั๊ง)

แต่เสียดายที่มานั่ง ห่างจากเวที (มากๆ)
เสียงเลยไม่กระหึ่ม

วันนี้ที่นั่งด้วยกันเป็น วง ใหญ่มาก
มีพี่ติ๊ก พี่ตั๊ก พี่หลิว พี่กอฟ(แฟนพี่ตั๊ก) แล้วก็เพื่อนพี่กอฟอีก 3 คน
แล้วก็เด็กปี 2 (นิว รุต เดือน)

ช่างแตกต่างกันด้วยวัยจิงๆ

คืนนี้ฉลาด ซื้อของจาก 7-11 เข้าไป
จะได้ไม่โดนโขก
ส่วนข้าพเจ้าของเลือก สปาย ดีกว่า
อยากกินอร่อยๆ เบียร์มันไม่อร่อย
แต่ก็ยังไม่พ้น เล่นเกม ก็โดนกินเบียร์อยู่ดี

นั่งไปนั่งมาเกิดอาการ เบื่อ ขึ้นมา
รุ้สึกว่า พอละ อยากออกไปละ
ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ
แล้วก็ไป นั่งฟังเพลงที่หน้าเวที คนเดียว

ปล่อยอารมณ์ไปกับแม่สาวผิวหมึก ที่ร้องเพลงแจ๊ซ
มองไปทางไหนก็นั่งตักกัน เป็นคู่ๆ ฮึ่ม เห็นแล้วอิจฉา
พอเพลงจะจบแล้วก็มี encore อีก
ดีดี ไม่อยากอยู่ที่โต๊ะต่อ คนเยอะๆ ไม่อยากมา
เป็นไปได้คราวหน้าอยากไปคนเดียวจัง โคดจะชิว

กลับมาที่่โต๊ะ เค้าบอกว่าตามหาตัวกู กันอยู่ นึกว่าจะโดน
คนแถวนั้นจับไปทำหมูหันซะละ
ก็ ขอโทดด้วยนะ ลืมคิดไป

กลับมามันก็ไม่สนุกอ่ะ ด้วยความนอยส่วนตัว
ก็เลยนอนแม่งละ ง่วง
ใครทำไรก็ทำไป

พอเค้าเดินออกจากงานเกือบหมด อิเดือนก็อยากเมาต่อ
ไปกินต่อที่ร้านหลังเวทีอีก
กูก็นะ ตื่นแล้ว
นั่งดูพระจันทร์สวยมากๆ
สีสวยอ่ะ ดาวบนท้องฟ้า บลิ๊งค์ๆมาก
พอสปายที่สั่งมาหมด ก็ไปส่ง พี่ติ๊ก พี่ตั๊ก ที่ห้อง
แล้วก็มีคู่รัก รุต ติ๊ก เดินจูงมือกันเดิน
ท้องฟ้าคืนนี้คงเป็นสีชมพู สำหรับเค้าสินะ
ส่วนของเรามันก็ยังคงมืดเหมือนเดิม เหมือนอย่างเคย

เดินไปไกลมากอ่ะ เดินจนท้อ
กว่าจะถึง
เสร็จแล้ว พี่กอฟ ก็ขับรถไปส่ง ที่ รร
อาบน้ำจะนอนละ
ศรุตมี incoming call จาก ใคร ก็น่าจะรู้
แล้วมันก็ออกไป
ทิ้งกุ กะ เดือน นอนอยู่ในห้อง
ส่วนเค้า ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน กลับมา 8 โมงเช้า
อรั๊ยยๆๆๆๆ
ซัก 9 โมงกุก็ตื่นมาฉี่ แล้วนอนต่อมะได้
เลยอาบน้ำ
รุ้สึกตื่นมาแล้วอารมณ์ดีขึ้นมา ทำไมไม่รู้
เลยกะว่าจะเดินเล่น ซักหน่อย
ไปกดเงินมาด้วย ทั้ง 2 บัตร เงินหมดเลยอ่ะ
กด ไทยพาณิชย์มา 500 เหลือในนั้นอีกปะมาน 200
ค่าธรรมเนียม 20 พระเจ้าช่วย

ละก็มาที่ห้อง ปลุกพวกสัมพะเวสีให้ตื่นจากหลุม
แล้วไปทาน breakfast แดกอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน
ไข่ดาว ไส้กรอก หนมปัง
เสร็จแล้วก้มา เชคเอาท์ แล้วรอรถทัวร์
ได้รอบ 13.45 รอจนรากงอกเลยล่ะ เลยมานั่งเล่นเน็ทในร้านรอ
คอมแม่ง ช้าได้อีก
เลยเลิกเล่น
มานั่งกินน้ำ รอ ถ้ารอข้างนอก ไขมันละลายหมดแน่เลย
เด๋วไ่ม่อร่อย

แล้วนั่งรถทัวร์กลับมา แม่งร้อนได้อีก
นั่งไปเหงื่อแตกไป
รถเก่าได้อีก โทรมได้อีก
กรี๊ดๆๆๆ
ไม่ประทับใจทั้งรถไฟ และรถทัวร์อย่างยิ่ง

ถึงกทม อย่างปลอดภัยตอน 6 โมงได้
เป็นอันว่าทริปนี้จบแล้ว
เหลือแต่รูป ค่อยเอามาลงละกันเนาะ

Jazz festival

วันที่ 8 -9 มิถุนายน 2550
ข้าพเจ้า ศรุต และ เดือน ได้มาเยือน ณ อำเภอ หัวหิน
เดินทางมาด้วยรถไฟ ในตอนแรก 44 บาท จากหัวลำโพง ปลายทางที่หัวหิน
สภาพรถไฟไม่ต้องพูดถึง สลัมบัมเบย์ ชัดๆ

ฉันได้นั่งที่ข้างหน้าต่าง ตอนแรกๆมันก็ดีอยู่หรอก
เหมือนในละครที่เราเคยได้ดูกัน
บรรยากาศดีดี ข้างทางมีแมกไ้ม้้นานาพันธุ์ ให้ชื่นชมระหว่างทาง
แต่ นี่มันไม่ใช่เลย คนละเรื่อง

เริ่มจากนั่งรอ รถออกที่หัวลำโพง
ท่านจะได้สูดกลิ่นน้ำมันเครื่อง
กับอากาศที่ร้อนระอุของ กทม
กว่าจะรถจะออกก็ได้ ทำลายเซลล์สมองไปหลายล้านเซลล์แล้วล่ะ

ระหว่างทางมีป้าคนนึง พาหมาขึ้นมาบนรถไฟ
จะพาหมาไปหาลูกสาวที่หัวหิน
หมาคิดถึงลูกสาว

ป้าแก ซุย มากกก
โม้ชิบหายเหอะ
แล้วฉันว่าเค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยมีมารยาทเอาเสียเลย
ป้า แกรู้ทุกอย่างในโลก
แล้วหมา ชเนาเซอร์ ของป้า ก็พาไป grooming มั่งก็ได้นะครับ

นั่งเสียบหูฟังเพลงตลอดเวลา เวลาป้าจะเริ่มบทสนทนา
ก็จะทำเป็น พยักหน้าเข้าใจ เป็นผู้ฟังที่ดี
แล้วก็ "อ๋อ เหรอครับ" "ดีไหมครับ" "เป็นไงบ้างครับ"
แต่นั่นไม่ได้ทำให้ป้าแกหยุด ทำให้ป้าแกเริ่มประโยคต่อไปได้อย่างง่ายดาย

พอมาถึงหัวหิน ก็หมดเวลา Talk show ของป้าแล้วสินะ

ลงรถมา รู้สึกได้ว่า ผม ของฉัน มันได้เจออะไรมาบ้างระหว่างทาง
มันทั้งแข็ง และ เหนียว เหมือนตอนพึ่ง เซ็ท ผม ออกมาจากชลาชน
ไม่ต้องใช้ แว็กซ์ ใดๆทั้งสิ้น

แอ๊นี่ิเวย์
พอมาถึงก็ได้โทรถาม เกสเฮ้าท์ที่ได้จองไว้(บ้านสวนรจนา)แล้วว่าอยู่ที่ไหน จะไปยังไง
จากสถานีรถไฟบ้าง
พี่แกก็ รอตรงนั้นก็ได้ค่ะ "เดี๋ยว ดิชั้นจะขับมอไซค์ไปรับนะคะ ดิชั้นใส่เสื้อสีขาว ขับมอไซค์สีแดงค่ะ"
รอซักพัก ก็มีมาแล้ว รับมาเกสเฮาส์ แล้วก็จ่ายเงิน ทั้งหมดจ่ายไป 1500 บาท
ราคานี้รวม อาหารเช้าด้วย
อาหารเช้าอันได้แก่ (ไข่ดาว ไส้กรอก น้ำชา)
แล้วนอนเอาแรงกัน เย็นๆ ก็เดินไปหาที่พักอื่นที่ถูกกกว่านี้ดีกว่า
แล้วก็มาเจอราคา 900 จ่ายมัดจำไปก่อน 200 พุ่งนี้ค่อยย้ายมานอนนี่(หัวหิน เกสเฮาส์)
เดินไปชายหาด ที่เค้าจัดงานแจ๊ซ ก็พบกับผู้คนละลานตา
ไป register แล้วได้ของมา ได้เข็มกลัด(ไว้ใช้เข้าห้องน้ำ ฟรี) โปสการ์ด บัตรลดต่างๆ

เมื่อเดินเข้าไปถึงตัวชายหาดที่มีเวลา ก็ได้รู้สึกถึงควา่มหิว
รู้ตัวว่ายังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย
ก็เดินๆๆไป มันจะมีร้านกับข้าวชายหาด แต่ว่าไปถึง ก็ทุ่มนึงแล้ว ไม่มีใครนั่งกินเลย
แต่ฉันไม่หวั่น
สั่ง กุ้งกะหรี่
ต้มยำ และข้าวผัดจานใหญ่
ตกไป คนละ 200 บาท แพงได้อีกนะครับ สัด
กินเสร็จแล้วก็เดิน เข้าไปใกล้ๆที่ที่เค้าจัดไว้หน่อยดีกว่า
ได้ที่นั่งี่เป็นเปลๆ ของ แอลจี แต่ว่าก็ต้องสั่งอาหารซักหน่อยเพื่อไม่ให้น่าเกลียด
ก็เลยสั่งอาหารที่เ้ค้าจัดไว้เป็นเซ็ทแล้ว 380 บาท
ได้อาหารกับแกล้ม กะเบียร์ 4 ป๋อง

พอเริ่มดึกกว่านี้ คนก็เริ่มเยอะ จากกะลังนั่งสบายๆ แต่คนมาเยอะมาก
นั่นทำให้ฉันได้พบ กะ เพื่อนใหม่
พี่ติ๊ก และพี่บี๋ 2 คนนี้มานั่งข้างๆ หันหน้าไปคนละทาง
ดูเหงาๆ ก็เลยชวนมานั่งด้วยกันเลย
พี่ติ๊ก ไนซ์มาก คุยกันสนุก ดี
กินไปเรื่อยๆ ชั้นกินไปนิดหน่อย ไม่ค่อยรุ้สึกอะไร
แต่รุต กะ เดือน ดูมึนๆนิดหน่อย

รุตกะพี่ติ๊กดูเหมือนจะมี เคมิสทรี กัน
เที่ยงคืนงานเลิก แล้วคนเดินออกหมด ฉันก็เลยไปต่อที่ร้าน ที่มันจะมีหลังเวที
ศรุต และ พี่ติ๊ก (ที่ตอนนี้กลายเป็นอิลำยองไปแล้ว)
ได้ลงไปฉี่ในน้ำ และเล่นน้ำทะเล

ส่วนฉันนั่งจิบเบียร์ พร้อมชมพระจันทร์
เมื่อรั่วได้ที่ พี่บี๋ ก็ต้องลากพี่ติ๊กกลับ
ส่วนฉันก็ได้เวลาลากเพื่อนกลับไปหลับ นอน
แต่ด้วยความจ๊าดง่าวส่วนตัว ได้ทำให้ฉัน
ลืมหยิบกระเป๋าตัง ที่รุตฝากไว้มาด้วย
ฉันรู้สึกผิดมาก
ไม่น่าเผลอเรอ
รุตต้องมานั่งโทรอายัดบัตร และทำบัตรใหม่หลายอย่าง

กลับมาทั่งห้อง รู้ึสึกอ่อนเพลีย แล้วก็อาบน้ำกันตามลำดับ
แล้วเข้านอน จบไปสำหรับวันที่ 1
(ไว้เด๋วจะมาทะยอยอัพ รูป)

Nada sou sou

Nada sou sou
.
.
.
.
Tear flows endlessly
...
..
..
...
..

เป็นหนังที่ดูแล้วร้องไห้
ร้องแบบสุดๆๆ

เสียดายที่ดูไม่ทันที่ลิโด้
ไปค้นเครื่องโต๋ดู เจอมันโหลดเรื่องนี้ค้างไว้

ฮืออออออๆๆๆๆๆ

ดูแล้วมัน ร้องไห้ออกมาเองเลย
แหมะ
แหมะ
แหมะ

(เสียงน้ำตา)

หนังเหี้ยไรวะ ทำกูเสียน้ำตา
เกิดมากูยังไม่เคยร้องไห้ขนาดนี้เลย
(ยกเว้น ตอนเด็กๆที่ร้องไห้ จะกินไข่ลวก 3 ฟอง)



บายเดอะเวย์

ใครจะลองของก็เชิญ
บี มาย เกส

น้องรหัส

น้องรหัสชั้น น้องส้ม BBA
ไปแกล้งน้องเค้าตอนเล่นเกม
ดันได้มาเป็นน้องรหัส
555

ส้มนี่แบบ ฮาๆนิดนึง ดีละ
ดูเป็น BBA ที่ไม่ไฮโซ
อย่าย้ายกรุ๊ปหนีละกัน หุหุ